به گزارش خبرگزاری تسنیم، نیکولا پیترانجلی، اسطوره بیبدیل تنیس ایتالیا و قهرمان دو دوره رولانگاروس در 92 سالگی چشم از جهان فروبست؛ قهرمانی که سهمی بزرگ و ماندگار در اعتلای ورزش ایتالیا و گسترش اعتبار بینالمللی آن داشت.
این تنیسور افسانهای در دوران حرفهای خود 52 عنوان انفرادی به دست آورد که دو قهرمانی پیاپی رولانگاروس در سالهای 1959 و 1960 برجستهترین آنهاست. پیترانجلی نخستین ایتالیایی بود که موفق شد در یک تورنمنت گرنداسلم به مقام قهرمانی برسد و در سال 1976 نیز به عنوان کاپیتان تیم ملی ایتالیا این تیم را به فتح جام دیویس رساند.
آغاز راه؛ از اردوگاه جنگ تا زمینهای تنیس
پس از اشغال تونس به دست متفقین در جریان جنگ جهانی دوم، خانواده پیترانجلی بازداشت شدند. نیکولای نوجوان در همین دوران در اردوگاه اسرا با تنیس آشنا شد و استعداد شگفتانگیزش در این ورزش توجهها را جلب کرد. پس از پایان جنگ، خانواده او در رم ساکن شدند. نکته جالب اینجاست که پیترانجلی تا 19 سالگی بیش از هر چیز به فوتبال علاقه داشت و حتی برای تیم جوانان لاتزیو بازی میکرد اما سرانجام تنیس را برگزید، زیرا باور داشت این رشته فرصت سفرهای بینالمللی بیشتری برایش فراهم خواهد کرد. او خیلی زود پیشرفت کرد و در 20 سالگی به عنوان بهترین تنیسور ایتالیا شناخته شد.
اوج دوران ورزشی
پیترانجلی دو بار متوالی جام قهرمانی انفرادی رولانگاروس را بالای سر برد. او در سالهای 1961 و 1964 نیز به فینال این رقابتها راه یافت اما هر دو بار مغلوب مانوئل سانتانای اسپانیایی شد. او در بخش دوبل و دوبل مختلط نیز در سالهای 1958 و 1959 به قهرمانی رسید.
در تاریخ تنیس ایتالیا تنها دو نفر توانستهاند در رولانگاروس انفرادی مردان به قهرمانی برسند: نیکولا پیترانجلی و آدریانو پاناتا. پس از آنها نیز جورجو داستفانی و یانیک سینر توانستند تا فینال پیش بروند.
با وجود این موفقیتها، پیترانجلی هرگز در دیگر گرنداسلمها به فینال نرسید. بهترین عملکرد او در ویمبلدون سال 1960 رقم خورد، جایی که در نیمهنهایی از رقابت کنار رفت. او بعدها اعتراف کرد که بزرگترین حسرت ورزشیاش عدم قهرمانی در زمین چمن ویمبلدون بوده است.
در مجموع، پیترانجلی 44 عنوان انفرادی و هشت عنوان دوبل کسب کرد و تا رتبه سوم جهان نیز پیش رفت. او از سال 1954 تا 1972 در ترکیب تیم ملی ایتالیا در جام دیویس حضور داشت و رکورددار تعداد پیروزی در هر دو بخش انفرادی و دوبل باقی ماند. همچنین او تنها ایتالیایی عضو تالار مشاهیر بینالمللی تنیس است.
پدیدهای ورزشی و فرهنگی
پیترانجلی فراتر از یک قهرمان ورزشی بود؛ او در دهه 1960 به یکی از پدیدههای فرهنگی ایتالیا تبدیل شد. بازی پرصلابت، بکهند قدرتمند و سبک روان حرکت او در زمین هنوز هم در رسانههای ورزشی این کشور ستایش میشود. چهره جذاب و کاریزماتیکش نیز او را به یکی از شخصیتهای محبوب جامعه هنری و اشرافی آن دوران تبدیل کرد؛ شخصیتی که با ستارگانی چون مارچلو ماسترویانی، بریژیت باردو و کلودیا کاردیناله رفتوآمد داشت.
حضور فعال تا واپسین روزها
حتی در سالهای پایانی عمر، نیکولا همچنان چهرهای آشنا در مسابقات بزرگی چون مسترز رُم، رولان گاروس و جام دیویس باقی ماند. او با صراحت همیشگیاش درباره نسل جدید تنیسورهای جهان اظهار نظر میکرد؛ صراحتی که گاه انتقادهایی مبنی بر حسادت به نسل جدید را متوجه او میکرد اما هیچگاه از بیان دیدگاههایش دست نکشید.
پس از قهرمانی ایتالیا در جام دیویس 2024، او با شور زیاد از یانیک سینر قهرمان آن دوران و نفر اول تنیس جهانصحبت کرد و او را شایسته شکستن تقریباً تمام رکوردهای خود دانست، جز رکورد 164 بازی ملی. با این حال باور داشت که سینر حتی اکنون نیز بهترین تنیسور تاریخ کشورش است.
وداع با اسطوره
با درگذشت پیترانجلی، جامعه تنیس ایتالیا و جهان یکی از برجستهترین چهرههای تاریخ این ورزش را از دست داد.
سرویس رسانهای رولانگاروس در پیامی اعلام کرد: او چهرهای نمادین برای تنیس ایتالیا بود و میراثی ماندگار از خود بر جای گذاشت. دنیای تنیس جای خالی او را عمیقاً احساس خواهد کرد.
فدراسیون تنیس ایتالیا نیز در بیانیهای نوشت: ایتالیا در سوگ اسطوره خود است. نیکولا پیترانجلی، تنها ایتالیایی عضو تالار مشاهیر بینالمللی تنیس، در 92 سالگی درگذشت.
پیترانجلی پیش از این درخواست کرده بود که مراسم خاکسپاریاش در ورزشگاه باشکوه فورو ایتالیکو در رم برگزار شود؛ مکانی که به گفته خودش سه هزار صندلی، پارکینگ مناسب و مسیر سرپوشیده برای روزهای بارانی دارد. به نظر میرسد خواسته او مورد توجه قرار گیرد و مراسم وداع با این اسطوره طی چند روز آینده برگزار شود.
انتهای پیام/