به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، قدمزدن در خیابانهای این شهر بسیاری از خاطرات و داشتههایمان را که روزی افتخار این شهر بود به یادمان میآورد.
اگر حداقل در دو دهه گذشته به دنیا آمده باشید درمییابید که برخی از مشاغل زیبا، هویتمدار و کهن که نمادی از فرهنگ مردمان کُرد است بهکلی نابود شده و چیزی از آن باقی نمانده است، مشاغلی که تا نهایت زور خود را زده و به خاک این سرزمین چنگ میزنند تا باقی بمانند و جای خود را به مشاغل کاذبی همانند فروش اجناس خارجی و چینی ندهند.
شغلی بهنام گیوهدوزی یا کلاشبافی شغلی است با قدمتی بهدرازای تاریخ کردستان اما افسوس که در بزنگاه صنعتی شدن و مدرنیته قلابی دستسازههای سنتی به نابودی سپرده شده و اکنون چیزی از آن نمانده بهجز اندک خاطرهای در گوشه و کنار استان کردستان.
بانوی سنندجی که بدون حمایت مسئولان "کلاش" زنانه و مردانه تولید میکند
سمیرا ایلبیگی 27ساله سنندجی که بهصورت خانگی مشغول کلاشبافی و قالیبافی است، در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: بنده چندسال است که در رشته علوم اجتماعی فارغالتحصیل شدم و دو سال پیش که از کار دولتی و استخدامی ناامید بودم بهسراغ کلاسهای آموزش گیوهبافی در صنایع دستی رفتم.
وی گفت: گیوه یا کلاش سرمایه بزرگ همه کردهاست و برای زنان و مردان قابل استفاده بوده و باید قدر این صنایع دستی خود را بدانیم و تنها به خرید لوازم خارجی و کفشهای خارجی بسنده نکنیم.
این تولیدکننده سنندجی تصریح کرد: من و دوستانم اگر دست روی دست میگذاشتیم، باید محتاج پولی بودیم که از پدر و مادرمان میگرفتیم اما اکنون من و یکی از دوستانم توانستیم در کمتر از دوسال مغازهای را بدون کمک کسی اجاره و راهاندازی کنیم.
وی عنوان کرد: ما در این مغازه علاوه بر عرضه کلاش زنانه و مردانه، قصد داریم آموزشهای قالیبافی، کاموابافی و کلاشبافی به مردم ارائه بدهیم.
ایلبیگی به مشکلات این حوزه اشاره کرد و افزود: متأسفانه زنان در جامعه ما یک سری مشکلات دارند که بزرگترین آن «بازاریابی» است و اگر انبوهسازی شود در این حوزه قطعاً با بنبست روبهرو میشویم چراکه همواره مردان در این حوزه کار کردهاند.
وی اظهار کرد: اکنون گیوهبافی و کلاشبافی همانند چند دهه پیش نیست و خوشبختانه بین جوانان مورد استفاده قرار گرفته است.
بهگفته این بافنده، اگر در فضای مد جدید چرخی بزنیم خواهیم دید که از گلیم و کلاش که زاییده فرهنگ اصیل ایرانی است بسیار در مدهای جدید صنعت کفش با طرحهای بسیار زیبا و امروزی بهره میگیرند و ما نیز باید خود را به این صنعت نزدیک کنیم چراکه در این حوزه ادعا داریم.
وی بیان کرد: قیمت کلاش نسبت به مواد اولیه آن تعیین میشود و از 80 هزار تا 200 هزار تومان متفاوت است و اگر از تولیدکننده مستقیم و بدون واسطه به دست خریدار برسد بسیار بهنفع ما خواهد بود.
"کلاش" منطقه اورامان قدمتی 1500ساله دارد
بهگفته یک کارشناس صنایع دستی، «انسانهای نخستین» برای سهولت در راه رفتن و راه رفتن بهمدت طولانی احساس کردند که نیازمند پوششی برای پاهایشان هستند به همین دلیل پوششهای مختلفی برای پاهایشان ایجاد کردند، از جمله این پوششها شاخ و برگ درختان بود و بعدها با تغییراتی در استخوان حیوانات بزرگجثه برای خود کفش ساختند و از این طریق صنعت کفاشی متولد شد.
هیرش یوسفی اظهار داشت: هماکنون در بعضی نقاط جهان بهویژه ایران کفشهای دستساز هنوز هم تولید میشود و مورد استفاده قرار میگیرد و گیوه از معروفترین کفشهای دستدوز است.
وی گفت: اساساً گیوه کفشی سبک و مقاوم برای مسیرهای ناهموار و کوهستانی و کفشی خنک برای فصول گرم تابستان است و پیدایش آن به زمانی پیشتر از سایر کفشها برمیگردد.
این کارشناس صنایع دستی تصریح کرد: تولید نخستین گیوه را به پهلوان شاهنامه فردوسی که پسر گودرز و داماد رستم بوده نسبت دادهاند و با استناد به شاهنامه گیو گودرز برای بازگرداندن سیاوش و مادرش، فرنگیس به ترکستان سفر کرده و هفت سال در آنجا سرگردان بود و برای راهرفتنهای طولانی نیازمند پاپوشی محکم و سبک و خنک بود و گیوه را بهوجود آورد که طی زمانها تغییراتی در آن بهوجود آمد.
وی با اشاره به اینکه اوج دوران استفاده از گیوه به استان فارس و قرن هشتم هجری قمری بازمیگردد، گفت: کلاش در اصل مختص منطقه اورامان است و قدمتی 1500ساله دارد و کلاش پیر شالیار گواه این قدمت است اما اکنون در اکثر شهرهای کردستان و کرمانشاه و مناطق کردنشین عراق مورد استفاده قرار میگیرد.
یوسفی افزود: شهر مریوان بهعنوان شهر ملی کلاش انتخاب شده و داوران بینالمللی صنایع دستی با حضور در شهر مریوان این شهر را بهعنوان شهر جهانی "کلاش" معرفی کردند.
وی اظهار کرد: خوشبختانه تهیه کلاش که بهعنوان میراث برجسته کردها بوده با شماره ثبت 90.10.7 427 به ثبت ملی رسیده ثبت جهانی هم شد.
انتهای پیام/*