گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- "دانشگاه" در هر کشوری نهاد پویایی و مطالبهگری موثر محسوب میشود. بسیاری از مطالبات پیشبرنده در بستر علم و آگاهی شکل میگیرد. دانشگاه نیز نماد عینی همین بستر تصمیمساز در کشور است. اکثریت قریب به اتفاق تصمیمسازان کشور فرزندان دانشگاه و برخاسته از همین مصدر هستند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، شاهد بسط و گسترش دانشگاهها در کشور و افزایش تصاعدی روند تولید علم در ایران قدرتمند بودهایم. امروز نام دانشگاههای ایران بهعنوان کانونهایی منحصربهفرد و بهمثابه مزیتهای "ایران قوی" در منطقه و جهان مورد شناسایی دوستان و دشمنان کشورمان قرار گرفته است.
یکی از ابزارهایی که دشمنان از آن در مسیر انحراف نهاد مقدس دانشگاه و سنگر علم از رسالت خود استفاده میکنند، "سیاستزدگی" است. "سیاستزدگی" مقولهایست که در آن ماموریتها و مسئولیتهای اصلی یک مجموعه قربانی نگاه سطحی و روبنایی نسبت به مناسبات قدرت و خلق معضلات عدیده در این مسیر میشود. در اینخصوص دو نکته اساسی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد:
نخست اینکه در گفتمان انقلاب اسلامی مقولهای تحت عنوان "انفعال دانشگاه" اساساً منسوخ است. به عبارت بهتر، مطالبهگری نهادهای دانشگاهی و علمی از مسئولین در مسیر تبیین و اصلاح حرکت رو به جلوی کشور در عرصه منطقهای و جهانی نیرومحرکه کشور بهشمار میآید. در این معادله، "دانشجو" یک "فرصت" است نه "تهدید". با این حال "سیاستزدگی" در نهاد دانشگاه میتواند این مطالبهگری را دستخوش تغییراتی نامطلوب ساخته و اتفاقاً پویایی واقعی در کشور را تبدیل به ایستایی و سکون سازد. از این رو باید مراقب بود تا آفت سیاستزدگی بهمثابه یک الگوی مداخلهگرایانه از سوی دشمنان در دانشگاهها نهادینه نشود.
نکته دوم اینکه باید در مسیر مطالبهگری دانشجویان این مرز و بوم، میان دو مفهوم "سیاسیبودن" و "سیاستزدگی" تفکیک و تمایزی هوشمندانه قائل شود. سیاسی بودن دانشگاهها امری اجتنابناپذیر است: به این معنا که دانشجویان بنابر خصائص بالقوه و بالفعل خود، قطعاً باید تحولات سیاسی گذشته، جاری و حتی آتی در کشور را رصد کرده و در قبال آن (بر اساس سوق دادن کشور به سوی حل معضلات موجود) حساس باشند.
این حساسیت، نشات گرفته از همان پویایی ذاتی و اکتسابی در نهاد دانشگاه است و باید از سوی مسئولین محترم شمرده شود. رصد سیاسی در صورتی که به ارائه راهکارهای موثر و مفید در روند ارتقای جایگاه و موقعیت "ایران قوی و منسجم" منتج شود، مورد مطالبه عموم شهروندان است. با این حال "سیاستزدگی"بهمعنای " تمرکززدایی از واقعیت" و از آن مهمتر، "تمرکزگرایی بر عدم انسجام" میباشد. موضوعی که در تعارض با پیشرفت کشور قرار دارد.
در صورتی که دانشگاهیان عزیز این مرز و بوم مفهوم "سیاسی بودن "را بهصورت واقعی درک کرده و از "سیاستزدگی" اجتناب کنند، قطعاً شاهد خلق فرصتها و بالفعلسازی ظرفیتهای مستتر و نهفتهای خواهیم بود که تجمیع آن، عزت و سربلندی بیشتر ایران قوی را در جهان امروز و فردا تضمین خواهد کرد.
انتهای پیام/